लेहमध्ये सुरू असलेल्या आंदोलनामुळे रविवारी सलग पाचव्या दिवशी कर्फ्यू कायम राहिला. बाहेरून शांतता दिसत असली तरी आतून असंतोष उफाळलेला आहे. सामाजिक कार्यकर्ते सोनम वांगचुक यांच्या अटकेनंतर परिस्थिती अधिक तणावपूर्ण झाली असून तरुणांमध्ये सरकारविरोधी रोष वाढत चालला आहे.
२४ सप्टेंबरला झालेल्या हिंसाचारात तीन तरुणांसह कारगिल युद्धातील अनुभवी जवान धर्मिंदर यांचा मृत्यू झाला. धर्मिंदर यांनी २७ मे २०२५ रोजी केंद्राने लडाखच्या स्वायत्तशासी दर्जाचा रद्द केल्यानंतर नैराश्यातून आत्महत्या केली होती. या घटनेने स्थानिकांमधील संताप अधिकच वाढवला आहे.
लडाखवासीयांची प्रमुख मागणी म्हणजे १९५४ पूर्वीप्रमाणे स्थानिकांना हक्क देणे आणि बाहेरून होणारे वसाहतीकरण थांबवणे. मात्र सरकारकडून यावर कोणतीही ठोस पावले उचलली गेली नाहीत. स्वायत्त संस्थांचे दुर्बल होणे आणि वांगचुक यांच्या संघटनेने सुमारे ८ हजार एकर जमीन रद्द केल्याचा मुद्दाही जनतेच्या नाराजीचा केंद्रबिंदू ठरला आहे.
स्थानिक आणि राष्ट्रीय माध्यमांना घटनास्थळी जाण्यास प्रतिबंध करण्यात आला असून पत्रकारांना २०० मीटर अंतरावरच थांबवले जात आहे. पोलिसांकडून कार्यकर्त्यांवर मर्यादा आणल्याने “लोकशाही धोक्यात” असल्याचा आरोप करण्यात येतो आहे.
“शांतता फक्त मृत्यूनेच मिळते,” असे लडाख स्वायत्तशासी प्रदेशाचे अध्यक्ष सोनम वांगचुक यांनी सांगितले. त्यांच्या या वक्तव्यातून परिस्थितीची गांभीर्य स्पष्ट होते. बेरोजगारी, भरतीवरील बंदी आणि राजकीय दुर्लक्षामुळे तरुणांमध्ये घुसमट निर्माण झाली आहे.
सरकारने या प्रश्नांवर तत्काळ संवाद साधून तोडगा काढला नाही, तर लडाखमधील परिस्थिती आणखी गंभीर व स्फोटक होऊ शकते, असा इशारा स्थानिक संघटनांनी दिला आहे. लेहमध्ये शांततेच्या नावाखाली दबलेला रोष आता रस्त्यावर उतरला आहे.
Leave a Reply